22.DE GRAVI CULPA

  Gravis culpa est, si qui inhoneste in audientia secularium cum aliquo contenderit; si frater cum fratre intus vel foris lites habuerit; vel si quis procedens ubi femine sunt, oculum fixerit, si tamen hoc in usu habuerit;                        habere voluerit;

si quis mendacium de industria dixisse deprehensus fuerit; si quis silentium non tenere in consuetutidem duxerit; si quis culpam suam vel aliorum defenderit; si quis inter fratres discordiam seminaverit; si in illum, a quo clamatus est, vel in quemlibet alium minas vel maledicta seu verba inordinata et irreligiosa malitiose inbexisse deprehensus fuerit; si quis alicui fratrum opprobium dixerit; si quis fratri culpam preteritam, pro qua satisfecerit, improperaverit; si quis sussurro vel detractor inventus fuerit; si quis mala de patribus vel fratrius vel domibus suis malitiose evomuerit, que testimonio fratrum suorum probare nequiverit; si absque licentia et magna necessitate equitaverit, vel carnes comederit, vel cum femina solus non de confessione aut utilibus vel honestis locutus fuerit, vel ieiunia consuetudinaria sine causa vel licentia fregerit. Pro huiusmodi culpis et his similibus veniam petentibus et non clamatis tres correctiones in capitulo dentur et tres dies in pane et aqua ieiunent. Clamatis vero una correctio et una dies superaddatur, de cetero psalmi et venie, secundum quod discretioni rectoris visum fuerit, pro qualitate culparum iniungantur.

  <Eadem pena digni sunt qui, postquam missi fuerint, sine licentia prioris reverti presumpserint vel ultra terminum sibi assignatum moram fecerint.>

  Si quis autem pro victu vel vestitu vel qualibet alia re murmuraverit, predictam penam sustineat et quadraginta diebus ab illo genere cibi vel potus vel indumenti, pro quo murmuraverit, abstineat.